Gerhard Jeske urodził się 20.08.1929 r. przy Leegetor w Gdańsku gdzie mieszkał z rodzicami do 1934 roku. Tam też przebył chrzest wodny w Motławie, gdzie w styczniu 1934 roku załamał się pod nim lód. W ostatniej chwili został wyciągnięty z wody przez towarzyszących mu kolegów. Gerhard przypłacił tę "kąpiel" obustronnym zapaleniem płuc i długim pobytem w szpitalu. Matka chłopca, Herta Jeske, z domu Parschauer, pracowała na poczcie. Ojciec jego, Karol zatrudniony był w Urzędzie Celnym w Gdańsku. Gdy miał 6 lat rodzina Jeske przeprowadziła sie na Dolne Miasto i zamieszkała przy Grodeckgasse 5. Rok później chlopiec rozpoczął naukę w szkole przy Allmodengasse (obecnie ulica Jałmużnicza).

W 1939 roku Karl Jeske zakupił drewniany dom z ogrodem wielkości 720 m2, w Gross Walddorf przy Dalienweg 3 (obecnie ulica Jaśminowa 3 na Olszynce). Dom ten znajdował sie tuż za groblą nad oplywem Motławy i został rozbudowany na potrzeby dużej rodziny, przy pomocy krewnych i sąsiadów. Gerhard Jeske ciepło wspomina czas wolny, spędzany o każdej porze roku w rozległym ogrodzie. Wraz z wybuchem II wojny światowej ojciec Karl został powołany do służby wojskowej. Na barkach matki spoczęła troska utrzymania i wychowania dzieci. We wrześniu 1939 roku Gerhard rozpoczął naukę w Viktoria Schule. To właśnie w tej szkole brutalnie obchodzono się z aresztowanymi na początku wojny Gdańszczanami. Konfrontacja z tamtą rzeczywistością zmusiła Gerharda do krytycznego spojrzenia na otaczającą go rzeczywistość i stosunki międzyludzkie. Wojna zmieniła i podzieliła społeczeństwo na długie lata.

Młodzieńcze lata spędził Gerhard w pracującym na potrzeby wojny mieście. Dwukrotnie obserwował zza płotu poniżające traktowanie więźniów obozu KZ Stutthof. Z powodu zagrożenia bombardowaniem Gerhard wraz z grupą chłopców został ewakuowany ze szkoły i umieszczony w obozie KLV Adolfsdorf, około 10 kilometrów od Lobsen powiecie Wirsitz. 40 chłopców przebywało w dwóch pomieszczeniach wiejskiej szkoły bez elektryczności, bieżącej wody i ze skromnym wyżywieniem. Wiadomości nadchodzące z frontu były niepomyślne. Zima roku 1943/44 była sroga i trwała pięć długich miesięcy. Nieprzebrane rzesze uciekinierów napływały drogą morska i lądową do Gdańska. Początek upadku miasta określany jest na jesień 1944 roku. Mieszkańcy, mający wcześniej taką możliwość, opuszczali domy i udawali sie na Zachód. Również rodzina Jeske planowała opuszczenie Gdańska, na pokładzie statku Wilhelm Gustloff. Czekali tylko na dołączenie pozostałych członków rodziny z okolic Żuław, przez których a właściwie dzięki którym, nie zdążyli zakotwiczyć na pokładzie statku. Wszyscy zostali zmuszeni pozostać do końca działań wojennych przy Leegetor i przeżyli koniec wojny w bastionie przy Wallplatz i piwnicach przy wieży Trumpfturm. W czerwcu 1945 roku rodzina Jeske opuściła Gdańsk i udała się pociągiem na północ Niemiec, do Schleswig-Holstein.

W pierwszych latach, po przsiedleniu Gerhard Jeske ciężko pracował na swoje utrzymanie. Był zatrudniony między innymi przy budowie dróg. Po ukończeniu szkoły średniej w 1947 roku wstąpił do domu duchownych ewangielickich w Richling i podjął studia teologiczne. Pięcioletnie studia połączone z praktyką zakończył święceniami diakona. Ponieważ nie odnalazł swego miejsca w posłudze kościoła, wrócił do życia świeckiego. Na decyzję jego niemały wpływ miały konfiguracje panujące wówczas w kościele ewangielckim. W 1959 roku Gerhard żegna się z posługą diakona i zostaje w Hamburgu. Gerhard aktywnie uczestniczy w życiu społecznym miasta. Jako fotograf i grafik współorganizuje związek zawodowy artystów. Dwukrotnie reprezentuje on interesy kolegów na kongresach w Kolonii i Ausburgu. Gerhard Jeske był współzałożycielem grupy artystycznej "Werkstatt Hamburg" i grupy w mediach IG. Od 55 lat niezłomnie podrużuje do Gdańska w poszukiwaniu śladów miasta, w krórym sie urodził. Jego wysiłki zostały wsparte poprzez współpracę z Akademią Sztuk Pięknych w Gdańsku. W 1981 roku podczas jarmarku we Wdzydzach odbyła się wystawa jego prac fotograficznych "Kaszuby kraj i ludzie".

Wydawnictwo Droste zamieściło zdjęcia Jeske w różnych książkach związanych z tematyką Gdańska. Również Hans Siegler chętnie czerpał z jego zbiorów fotograficznych. W prasie drukowano jego artykuły o historii miasta. Kanały telewizyjne Hamburga, Berlina i Flensburga wyświetlały jego filmy. Z ważniejszych prac filmowych należy wymienić dokumentację o Akademii Sztuk Pięknych (1997) oraz o partnerstwie pomiędzy II LO z Elbląga i gimnazium Grootmoor w hamburskiej dzielnicy Farmsen (1988). Pasją artysty oprócz fotografii było nagrywanie wywiadów z ciekawymi ludzmi. Krytyka działalności rewizjonistów stała zawsze na pierwszym planie. Dzięki swojej znakomitej pamięci dokonywał krótkich, aczkolwiek bardzo celnych charakterystyk przyjaciół, sąsiadów czy funkcjonariuszy państwa.

Za sczególne zasługi w polsko-niemieckie pojednanie i duży wkład w umacnianiu obustronnych kontaktów, postanowieniem z dnia 2 kwietnia 1998 roku Gerhard Jeske został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Wręczenie medalu odbyło się 16 lipca 1999 roku w obecności dziennikarzy i zaproszonych gości, w Konsulacie Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej w Hamburgu. Dekoracji dokonał Konsul Generalny Mieczysław Sokołowski.

Jak wiele mówi o całym życiu Gerharda Jeske jedno zdanie, które autor wpisał w moim egzemplarzu książki "Anioł z trąbką"
"Ten, który za dużo śni o starej ojczyźnie, w nowej ojczyźnie słabo się zakorzenił."

Jeske na pytanie dlaczego spisał swoje wspomnienia, odpowiedział: "my Niemcy z Prus i dzisiejsi obywatele RFN nie jesteśmy jednak ludźmi bez skazy".